Op donderdag 19/09 starten we eindelijk aan onze campagne in de groepsfase van de UEFA Europa League! We spelen dan onze eerste thuismatch tegen het Franse Saint-Étienne. Kunnen we tegen hen onze achtste thuiswedstrijd op een rij winnend afsluiten in de Ghelamco Arena? Ontdek het live in onze arena! Alles over ticketinfo vindt u hier.
Onze tegenstander
Les Stéphanois behoren tot de subtop van de Ligue 1. Vorig seizoen eindigden ze vierde na kampioen PSG, Lille en eeuwige rivaal Olympique Lyon. Hoewel Saint-Etienne een kleinere naam lijkt dan pakweg Lyon of PSG, toch spelen de Buffalo's tegen een Franse klepper wier geschiedenis bol staat van de successen.
AS Saint-Étienne werd maar liefst tien keer kampioen, veroverde zes bekers, wonnen eenmaal de Coupe de la Ligue en speelde in 1976 de finale van Europacup I, de huidige Champions League. Daar moesten Les Verts in het Schotse Hamden Park het onderspit delven tegen een meesterlijk Bayern Munchen. Met hun tien titels zijn ze nog steeds recordkampioen in Frankrijk. Olympique Marseille volgt hen op de voet (negen titels) en PSG (8 titels) komt steeds dichter om het record van tien titels te verbreken.
Ploegfoto AS Saint-Étienne vlak voor de Europacup I finale in 1976 tegen Bayern Munchen
De finale van Europacup I kwam er in een periode waarin Saint-Etienne het Franse voetbal domineerde. Gedurende drie decennia liet de club maar weinig kruimels liggen voor de vaderlandse concurrentie. Na de eerste twee landstitels in 1957 en 1964 ging het voor de zuid-Franse club crescendo. Van 1967 tot 1970 werd de club vier keer na elkaar kampioen, onder meer met Aimé Jacquet, die Frankrijk in 1998 in eigen land de wereldtitel bezorgde als bondscoach, Jean-Michel Larqué en de gebroeders Revelli.
Van 1974 tot 1976 herhaalde de club het kunststukje van het einde van de jaren 60 nog eens. Tijdens die periode werd Saint-Etienne geleid door ex-speler Robert Herbin, die in 1972 met zijn 33 jaar de jongste coach werd in de Franse eerste klasse. Een prestatie die tot vandaag stand houdt. Herbin is daarnaast ook de enige coach die ooit scoorde voor zijn ploeg in het Franse betaalde voetbal. Dat kunstje haalde hij uit op penalty in het seizoen 1974-1975 toen Saint-Etienne al mathematisch zeker was van de titel. Hiermee trad hij als coach toe tot de legende van AS Saint-Etienne, naast coaches als Jean Snelle en Albert Batteux. Na 1976 stagneerde het succes van Les Stéphanois een beetje, al wonnen ze in 1977 wel nog de beker.
In recentere jaren speelde Saint-Étienne drie jaren in de Franse tweede klasse. In 2004 keerden ze terug naar de Ligue 1. In 2008 eindigden ze op een vijfde plaats wat goed was voor een ticket voor de UEFA Cup. Met de Coupe de la Ligue duurde het overigens tot 2013 dat Les Verts nog eens een prijs binnenhaalden. In het seizoen 2017-2018 eindigde ASSE 7de en vorig seizoen vierde. Stillaan zijn ze terug in de regionenen waar de club thuis hoort. De vierde plaats bezorgde hen een rechtstreeks ticket in de groepsfase van de UEFA Europa League. Ghislain Printant staat dit seizoen als trainer aan de zijlijn. Hij volgt Jean-Louis Gasset op. Saint-Étienne is dit seizoen niet goed uit de startblokken gekomen. De ploeg uit de Loirestreek staat na vijf speeldagen 15de in de stand met vijf punten. KAA Gent won thuis met 3-0 van KV Mechelen terwijl Saint-Étienne thuis niet verder geraakte dan een 2-2 tegen Toulouse.
AS Saint-Étienne in Europa
In de recente geschiedenis was Saint-Étienne een vaste waarde op het Europese toneel. Sinds het seizoen 2013-2014 namen ze al vier keer deel aan de UEFA Europa League. Enkel in 2017-2018 en 2018-2019 misten ze Europees voetbal. In de seizoenen 2015-2016 en 2016-2017 bereikten ze telkens de Round of 32. In 2015-2016 kwamen ze in de groepsfase uit tegen Lazio Roma, Dnipro Dnipropetrovsk en Rosenborg BK. Ze eindigde tweedes in de groep na Lazio. In de Round of 32 namen ze het op tegen FC Basel maar zij bleken over twee wedstrijden te sterk. Het daaropvolgende seizoen weren ze ingedeeld in een groep met RSC Anderlecht, 1. FSV Mainz 05 en Qäbälä PFK. Ze speelden in hun thuismatch 1-1 gelijk tegen Anderlecht en wonnen in het toenmalige Constant Vanden Stockstadion met 2-3. Uiteindelijk wonnen ze hun groep en kwamen ze in de round of 32 oog in oog te staan met Manchester United. Ze verloren de twee matchen tegen de Engelsen en strandden voor het tweede jaar op rij in de round of 32. Dit seizoen maken ze hun rentrée in de groepsfase van de Europa League.
Niet onze eerste ontmoeting
De twee ontmoetingen in de groepsfase van de Europa League zullen niet onze eerste minuten zijn tegen het Franse team. In 2014 speelden we al eens tegen Saint-Étienne in onze galamatch om de start van het nieuwe seizoen te vieren. We versloegen de Franse club met 2-0 dankzij goals van David Polet en Benito Raman. Zowel Laurent Depoitre, Sven Kums, Nana Asare als Brecht Dejaegere waren er toen ook bij. Het treffen bleek voor geluk te zorgen. In het daaropvolgend seizoen speelden we voor het eerst kampioen. Hopelijk brengen de twee ontmoetingen dit jaar ons opnieuw geluk.
Bekende spelers
In 1979 kocht Saint-Etienne een speler van AS Nancy die uitgroeide tot misschien wel de bekendste in haar clubgeschiedenis. Zijn naam? Michel Platini! Dé toenmalige chouchou van de Franse voetballiefhebbers. De successen bleven drie jaar uit en de club hoopte met Platini terug aan te knopen met de top. In het seizoen 1980-1981 bracht het elftal met naast Platini ook nog de Nederlander Johnny Rep, Gérard Janvion en doelman Ivan Curkovic in de rangen de landstitel terug naar het Stade Geoffroy-Guichard. Wat men toen niet wist, was dat het de tot nu toe laatste landstitel van Saint-Etienne zou zijn. Het seizoen na de laatste titel speelde de club onder leiding van Michel Platini nog een vooraanstaande rol in het kampioenschap, maar de titel moesten ze met één schamel punt aan Monaco laten. 1981-1982 werd het laatste seizoen van Michel Platini in Frankrijk. Hij koos voor een succesvol Italiaans avontuur bij ‘De Oude Dame’, Juventus.
Naast Platini passeerden er nog enkele bekende namen de revue in het Stade Geoffroy-Guichard. Salif Keita, de allereerste winnaar van de 'Ballon d'or Africain' in 1970, speelde vijf jaar voor Les Verts. Huidig Antwerpspeler en Rode Duivel Kevin Mirallas speelde er van 2008 tot en met 2011. Zo speelden met Blaise Matuidi en Dimitri Payet ook enkele Franse internationals bij Saint-Étienne. Pierre Emerick Aubameyang die momenteel uitkomt voor Arsenal brak door bij de groenwitte alvorens hij verkaste naar Borussia Dortmund en nu Arsenal. Het lijstje met bekende oudspelers is lang maar Michel Platini prijkt bovenaan als meest bijzondere naam.
In de huidige kern treffen we ook enkele bekende gezichten. Dylan Bronn zal er zijn maatje Wahbi Khazri van de Tunesische nationale ploeg terug zien. Met Robert Beric treffen we een speler die nog een tijdje in de Jupiler Pro League uitkwam. Hij werd in 2017 voor een jaar uitgeleend aan Anderlecht. Hij kon er echter geen potten breken en keerde terug naar Saint-Étienne waar hij vorig seizoen goed was voor 11 goals in 25 matchen.
Stadion
Stade Geoffroy-Guichard werd opgericht in 1930. Er worden regelmatig rugbymatchen georganiseerd maar het stadium doet voornamelijk dienst als voetbalstadium. Enkele mooie tornooien passeerden er al zoals het WK in 1998 en het recentste EK in 2016. In de volksmond spreekt men over 'Le Chaudron' en 'l'enfer vert' verwijzende naar de helse sfeer die er vaak heerst dankzij het thuispubliek. In 2015 werd het stadion gerenoveerd en uitgebreid naar 42,000 zitplaatsen naar aanleiding van het EK 2016 in Frankrijk.
