‘Met wie blik je in hemelsnaam vooruit voor een titelmatch?’, vroegen we ons zondagavond luidop af. Niemand in de kleedkamer die het belang van een wedstrijd van dit kaliber kan verwoorden. Dus klopten we aan bij de vader aller Buffalo’s: voorzitter Ivan De Witte. Zonder hem geen Ghelamco Arena, geen financieel gezonde club en - wie weet - zelfs geen club tout court.
Wat was maandagochtend uw eerste gedachte toen u wakker werd, voorzitter?
“Dat het nu moet gebeuren voor ons. We staan zo dicht bij een eerste landstitel in de clubgeschiedenis dat het in principe niet meer fout mag lopen. Aan de zege tegen Club Brugge dacht ik toen eigenlijk al niet meer. Je kijkt meteen vooruit naar wat er allemaal op je afkomt. Zeker omdat deze situatie totaal onverwacht is. Ik had met veel rekening gehouden, maar dit scenario spookte geen seconde door mijn hoofd.”
Hoe had u het dan wel voor ogen?
“Ik veronderstelde met grote zekerheid dat we op de laatste speeldag in Anderlecht voor de titel zouden spelen. Dat was mijn beste verwachting. Toen ik zondag na onze overwinning huiswaarts reed, volgde ik op de radio het verloop in Anderlecht – Standard. Toen Ezekiel de gelijkmaker scoorde, werd ik plots bijzonder nerveus. Na affluiten besefte ik dat we in een uitstekende uitgangspositie staan. Maar dat maakt het er niet makkelijker op. Onze positie is zo riant dat ze evenredig moeilijk is.”
Wanneer geloofde u voor het eerst dat KAA Gent een kans maakte?
“Ik heb eerlijk gezegd zelden aan de titel gedacht. Op een kansenschaal van één tot tien gaf ik ons voor de start van de Play-offs slechts een vier. De derde plek zou al een mooie afsluiter geweest zijn van een geweldig seizoen – het jaar van de renaissance van onze club. Maar dat onze slaagkansen uiteindelijk zo hoog zouden oplopen, had ik nooit gedacht. Na de wedstrijd in Standard (Gent won met 1-3, red.) had ik wel een uitstekend gevoel. Die wedstrijd was zo goed en beloftevol dat ik dacht: ‘Als we dit niveau aanhouden, kan er veel gebeuren.’”
Wat schonk u dit seizoen het meeste blijdschap?
“De cohesie en het spelplezier binnen de spelersgroep. Dát KAA Gent had ik voor ogen. Zien dat je vooropgestelde visie werkelijkheid wordt, is dan ook fantastisch. Het toont aan dat als je volhoudt en persistent naar een doelstelling toewerkt, je er uiteindelijk komt. Voor een groot deel is dat de verdienste van trainer Hein Vanhaezebrouck. Het is duidelijk dat beide partijen goed bij elkaar passen. En na een proefperiode van een jaar die zo goed smaakt, verlangt men uiteraard naar meer.”
Gaat u donderdag de spelers toespreken voor de wedstrijd?
“Dat is volgens mij niet echt nodig. Voor de partij tegen Club ben ik wel even tot bij de spelers geweest. Ik ben ervan overtuigd dat zoiets effect heeft. Maar als je het té vaak doet, verdun je de waarde van zo een actie. Op dit moment heb ik nog niet beslist of ik donderdag hetzelfde ga doen.”
U maakte de aanloop naar enkele bekerfinales mee. Is dit gevoel vergelijkbaar?
“De beker winnen is iets fantastisch. Het zorgt voor een geweldige beleving en weerklank. Maar op de rand van een titel staan, is toch van een andere orde. Dat zeiden ook de mensen van Club Brugge me zondagavond. Aan de mogelijke gevolgen wil ik wel nog niet denken. Je mag het vel van de beer immers niet verkopen vooraleer hij geschoten is. En Standard is een serieuze beer, hé. Die kan je niet zomaar schieten. (lacht) We blijven dus met onze beide voeten op de grond –ik wil het lot zeker niet tarten.”
Wat doet u mocht het donderdag lukken?
“Samen met Michel in de Leie springen zit er alvast niet in. (grijnst) Uiteraard zal ik dan iets organiseren, maar waarschijnlijk in beperkte kring. Ik ben niet iemand die graag uitpakt met grote exploten. Of ik al een speciale fles wijn opzij heb gezet? Mijn vrouw en ik hebben er eentje klaar staan, ja. Laat ons zeggen dat het een fles is van ruim Champions League-niveau. (knipoogt)”
Richt u tot slot nog eens tot de supporters. Welke boodschap wilt u ze meegeven?
“Ik wil de supporters in de eerste plaats bedanken voor hun enorme steun. Ze zijn een belangrijk deel van ons succes – een onmisbare pilaar binnen het geheel van de club. Zowel donderdag als in de toekomst rekenen we op hen. Ik hoop bovendien dat we verder blijven uitgroeien tot een familieclub. Een club die met veel enthousiasme en positivisme de ploeg vooruit stuwt. En daarbij alle geweld voorgoed achterwege laat.”
(JVDV)
